مفهوم روانشناسی به یونان باستان باز می گردد.
سال‌ها تنها به عنوان شاخه‌ای از فلسفه مطرح می‌شد، اما به واسطه آثار برخی دانشمندان توانستند در روان‌شناسی پیشرفتی داشته باشند.
در اواسط قرن نوزدهم، دانشمندان آلمانی توانستند از روش های علمی برای اندازه گیری احساس و ادراک یک فرد استفاده کنند.
در دهه 1980، یک نام آلمانی، ویلهلم وونت، اولین کسی بود که یک آزمایشگاه رسمی با تمرکز بر روانشناسی در دانشگاه لایپزیگ آلمان تأسیس کرد.
در آزمایشگاه او آزمایش های متعددی انجام شد که بر روی مشاهده واکنش افراد متمرکز بود.
معروف ترین آنها زمان واکنش است که در آن فرد یا سوژه در اتاقی سرپوشیده ایزوله می شود که محرک های متفاوتی توسط محققان معرفی شده است.
به دلیل این اکتشافات، وونت اولین کسی بود که از او به عنوان “روانشناس” یاد شد.
از آن زمان به بعد روانشناسی به موضوعی برای ذهن دانشمندان کنجکاو تبدیل شد. از آن زمان به بعد توسعه یافته و به شکل امروزی تکامل یافته است.